اینجا بندرعباس است و با وجود اینکه هنوز بهار به پایان نرسیده، گرمای هوا طاقت مردم را طاق کرده است.

دمای هوا بر روی دماسنج‌ها به 40 درجه هم می‌رسد؛ اما دمای احساسی مردم در 50 درجه نیز محسوس است. هواشناسی می‌گوید که سال گذشته، میزان بارندگی در استان هرمزگان به‌قدری کم بوده که کارشناسان اعلام کردند؛ سال 1403، شاهد گرمای طاقت‌فرسایی خواهیم بود. 

هنوز وارد تابستان نشده‌ایم اما گرما به‌گونه‌ای است که انگار چله تابستان است و حتی کولر خودروها، منازل و ادارات نیز جوابگو نیستند. خدا نکند که بدون وسیله حمل و نقل باشی و بخواهی بیرون از خانه بروی؛ آن‌وقت است که شاهد پدیده آتش‌باران از زمین و آسمان خواهی بود. 

مسئولان شهری هم دغدغهٔ مردم عادی را درک نخواهند کرد و کمتر نگاهی به فضای سبز و ایجاد «سایه‌بانی از درختان» برای مردم داشته‌اند. این در حالی است که شهرهای دیگر کشور باوجوداینکه آب‌وهوای معتدل‌تری نسبت به استان هرمزگان دارند؛ اما در خیابان‌هایشان، گوش‌تاگوش درختان بلندقامت با شاخه‌های درهم قرارگرفته‌اند که آفتاب سوزان، ذره‌ای مردم را آزار ندهد. 

وجود درختان بلند و سایه‌دار، تاثیر بسیار مهمی روی خنک کردن یا تحمل گرما برای شهروندان دارد. گرمازدگی جان آدمی را می‌گیرد و سایه در این مواقع، ناجی محسوب می‌شود.

از طرفی، نظم در حمل‌ونقل عمومی برخی شهرهای کشور، خللی در عبور و مرور شهروندان ایجاد نمی‌کند و معطلی آنان را در پایین‌ترین حد نگه‌داشته است. حمل‌ونقل عمومی هرمزگان؛ علی‌الخصوص شهرستان بندرعباس نیز از حال‌وهوای دیگری برخوردار است!. تاکسی‌های فرسوده و اتوبوس‌های کمیاب، تنها بخش کوچکی از معضل حمل‌ونقل شهری بندرعباس به شمار می‌روند. 

مردم شهر، پس از معطلی زیاد، اگر تاکسی‌ای برایشان بایستد، از گرما جان سالم به درخواهند برد و برای درخواست روشن کردن کولر خودرو، باید بهای بیشتری از تعرفهٔ نامعلوم به راننده پرداخت کنند! و محرز است که مسئولان بلندمرتبه کشوری باید به‌پاس چنین مدیریت مطلوبی در بندرعباس از مسئولان شهری قدردانی کنند. 

یکی دیگر از معایب روزهای گرم شهرهای هرمزگان، قطعی برق و به دنبال آن قطعی آب است. 

در چندهفته اخیر، برق بسیاری از مناطق بندرعباس از جمله؛ کوی دماوند، الهیه جنوبی، شهرک امام رضا قطع شده است. این قطعی برق موجب خاموش شدن پمپ و قطعی آب در آپارتمان‌ها می‌شود. 

در ساعات اوج گرما، مسئولان شهری به فکر قطع کردن برق یا آب و ذخیره‌سازی آن برای روزهای مبادا می‌افتند. 

بی‌آنکه حال بیماران و نوزادان در خانه را در نظر بگیرند. هنوز وارد سه‌ماهه تابستان نشده‌ایم و اوضاع این‌چنین است، وای به حال تابستان سال 1403!.