هنگامی که از زبان بدن صحبت می‌شود، اکثر افراد به ارتباطات فکر می‌کنند، به اینکه چگونه با رفتار غیرکلامی خود می‌توانند دیگران را تحت تاثیر قرار داده و تعاملات بهتری ایجاد کنند. اما آیا زبان بدن به تاثیرگذاری بر دیگران محدود می‌شود؟ آیا راهی برای تحت تاثیر قرار دادن خویشتن نیست؟ زبان بدن یک ارکستر بی صدا است، زیرا مردم دائماً سرنخ هایی از آنچه فکر و احساس می‌کنند به وسیله‌ی بدنشان انعکاس می‌‍دهند.  پیام‌های غیرکلامی شامل حرکات بدن، حالات چهره، لحن و صدا و سایر سیگنال‌ها در مجموع به عنوان زبان بدن شناخته می‌شوند. تظاهرات ریز (نمایش مختصر احساسات در صورت)، حرکات دست و وضعیت قرارگیری، همگی تقریباً بلافاصله در مغز انسان ثبت می‌شوند - حتی زمانی که فرد آگاه نباشد که  در حال ثبت و درک چه چیزی است. به همین دلیل، زبان بدن می‌تواند به شدت بر نحوه درک یک فرد از خلق و خو، انگیزه و امیال خود و دیگران تاثیر بگذارد. ما غالبا فکر می‌کنیم لبخند بعد از احساس شادی و اخم بعد از ناراحتی می آید ، اما آیا این ارتباط علت و معلولی الزامی است؟ اگر گاهی برعکس باشد چه؟ تحقیقات به طور فزاینده ای نشان می دهد که زبان بدن یک خیابان یک طرفه نیست و حتی می توانید از آن برای تغییر روحیه خود استفاده کنید. 

    

ممکن است باور این مساله سخت باشد، اما چه باورکنید و چه نکنید، زبان بدن می‌توانند تاثیرات گسترده‌ای بر روحیه و خلق و خوی شما داشته باشد و نوع استفاده‌یی که خوداگاه یا ناخودآگاه از زبان بدن و رفتار غیرکلامی خود می‌کنید، کاملا بستگی به خودتان دارد. برای مثال زمان‌هایی وجود دارد که احساس کسالت، غم یا عدم اعتماد به نفس دارید، محققان و روانشناسان برای مواجهه با این احوالات، راه‌هایی پیشنهاد می‌کنند که بر زبان بدن متمرکز است. آن‌ها معتقدند که صاف نشستن می‌تواند تاثیری باور نکردنی بر بهبود روحیه داشته باشد. مطالعه‌ای در دانشگاه اوکلند به این موضوع پرداخته است که آیا نشستن خمیده در مقابل صاف نشستن می‌تواند بر پاسخ به استرس تأثیر بگذارد؟ شرکت‌کنندگان در واقع روی صندلی‌ها چسبانده شدند تا از ثابت ماندن وضعیت بدنشان اطمینان حاصل شود و سپس از آنها خواسته شد تا آزمایش‌هایی در مورد خواندن، صحبت کردن و گزارش حال خود انجام دهند زیرا ضربان قلب و فشار خون آنها کنترل می شد. نتایجی که به دست آمد نشان داد که  آنهایی که با وضعیت مناسب نشسته بودند، نسبت به کسانی که خمیده و قوز کرده بودند، عزت نفس و خلق و خوی بهتری داشتند.

مشخص شد که افراد خمیده هنگام صحبت از کلمات منفی بیشتری استفاده می‌کنند و همچنین از ضمایر اول شخص بیشتری استفاده کردند که باعث شد محققان به این نتیجه برسند که خمیده بودن باعث تمرکز بیشتر روی خود می شود. و وقتی استرس داریم، تمرکز بر خود ناگزیر به معنای انتقاد بیشتر از خود و اعتماد به نفس کمتر است. پس صاف بنشینید تا احساس بهتری نسبت به خودتان داشته باشید! دومین راه  ژست گرفتن است. تحقیقات گسترده امی هورمون‌های ما را تغییر می‌دهد. تستوسترون تا بیست درصد افزایش می یابد، که به معنای جسورتر شدن ما است. در عین حال کورتیزول، هورمون استرس، تا بیست و پنج درصد کاهش می یابد. نتیجه‌ی این تغییرات هورمونی اعتماد به نفس بیشتر و احساس بهتر خواهد بود، خواه در یک مصاحبه شغلی، ارائه‌ی یک کنفرانس یا زمینه‌ی زندگی روزمره باشید.  محققان در گام بعدی از واژه‌یی به نام  «ژست قدرت» که شامل بزرگ‌تر کردن خود است، یاد می‌کنند. باز کردن شانه‌هایتان، گذاشتن دست‌هایتان روی کمر یا پشت سر، یا اگر یک فضای خصوصی در دسترس دارید که چند دقیقه با بازوهای باز یا بالا و پایین راه بروید یا وقتی کسی نگاه نمی‌کند، یک مشت سریع در هوا را امتحان کنید، تمام این حرکات و ژست‌های کلاسیک باعث بالارفتن اعتماد به نفس و در نتیجه‌ احساس رضایت خواهد شد. سومین راه، متمرکز شدن روی راه رفتن است.  محققان روانشناسی و علوم تربیت بدنی، معتقدند که نحوه راه رفتن ما باعث می‌شود احساس شادی بیشتر و یا کمتری داشته باشیم. مطالعه‌ای در دانشگاه کوئینز در کانادا نشان داد که خواندن کلمات مثبت یا منفی قبل از راه رفتن روی تردمیل بر روی راه رفتن افراد تأثیر می‌گذارد. 

این مطالعه همچنین نشان داد که اگر افراد به راه رفتن به سبک افسرده تشویق شوند، کلمات منفی بیشتری را به خاطر خواهند آورد. اما اگر تشویق به راه رفتن در سبک مثبت شوند، کلمات مثبت بیشتری را به خاطر می آورد. مؤسسه زبان بدن آمریکا ، با اتکا بر  تحقیقات امی کادی، نشان می دهد که راه رفتن با شانه های افتاده باعث ترشح کورتیزول و افزایش استرس می شود. در حالی که راه رفتن با بازوهایی که تاب می‌خورند و انگار به چیزی لگد می‌زنید، تستوسترون و اعتماد به نفس را افزایش می‌دهد. در مرحله‌ی بعدی شانه های خود را رها کنید. شانه های شما یکی از رایج ترین مکان هایی است که استرس را در خود نگه می دارد. با تمرکز بر کاهش تنش در شانه‌های خود، ظاهراً می‌توانید جریان خون و اکسیژن به مغز را بهبود ببخشید و باعث می‌شود احساس آرامش بیشتری داشته باشید و سرتان صاف‌تر شود. همچنین ممکن است احساس کنید که بقیه بدن خود را دنبال می کند و آرام می شود. یا از آرام‌سازی پیشرونده عضلانی ، ابزاری که توسط برخی روان درمانگران برای کمک به مراجعان برای مدیریت استرس استفاده می‌شود، کمک بگیرید . ابتدا شانه های خود را منقبض کرده و نگه دارید، سپس رها کنید. این کار آرامش عمیق‌تری را فراهم می‌کند و می‌توانید از تمام گروه‌های عضلانی اصلی خود برای تأثیرگذاری در این تمرین کمک بگیرید. حتی اگر احساس ناراحتی، غم، افسردگی و خشم دارید، تلاش کنید لبخند را به صورت خود بیاورید. در واقع خود داروین بود که برای اولین بار اشاره کرد که عضله اصلی صورت که در لبخند زدن استفاده می‌شود به تجربه عاطفی مثبت مرتبط است. اما استاد مدرن لبخند زدن، پل اکمن است که یک دهه را صرف ایجاد یک سیستم دقیق اندازه گیری صورت کرد. مطالعه جامع او در مورد تأثیر روش های مختلف لبخند بر روانشناسی ما او را به این نتیجه رساند که- یک لبخند واقعاً کامل، که نه تنها از لب ها استفاده می‌کند، بلکه باعث حرکت پوست اطراف چشم می‌شود، می‌تواند الگوهای فعال‌ساز مغز در را به سمت احساسات مثبت سوق دهد. این لبخند "دوشن" نامیده می‌شود که یک عصب‌شناس فرانسوی در قرن نوزدهم تشخیص داد که تنها یک لبخند بر خلق و خوی تأثیر می‌گذارد. پس فقط لبخند نزن، آنقدر لبخند بزن که چشمانت چروک شود! آخرین توصیه محققان در مورد زبان بدن و داشتن احساس بهتر به نفس کشیدن بازمی‌گردد.

بدیهی است که همه ما نفس می‌کشیم. اما چقدر خوب و درست این کار را انجام می‌دهیم؟ به نظر می‌رسد که بسیاری از ما به نوعی نصفه و نیمه نفس کشیده و فقط در قفسه سینه خود استنشاق می‌کنیم. اما، همانطور که هر معلم خوانندگی یا بازیگری شما را تنبیه می‌کند، تنفس واقعی باید در دیافراگم (یک اندام گنبدی شکل بزرگ در پایین قفسه سینه) باشد. به عبارت دیگر،  هنگامی که معلم یوگا شما را تشویق می‌کند که در شکم خود نفس بکشید، در واقع شما را تشویق می‌کند که درست و کامل نفس بکشید. تنفس جریان اکسیژن خون را بهبود می‌بخشد و در واقع راهی است که بدن مواد زائد را دفع می‌کند، پس تنفس عمیق نه تنها تنش را کاهش می‌دهد، بلکه اضطراب را نیز کاهش می‌دهد و ارزش آن را دارد که کمی بر آن متمرکز شده و بدن را وادار کنیم که درست نفس بکشد. اگر مطمئن نیستید که این کار را درست انجام می دهید، یک دست را درست زیر دنده ها، بالای شکم و دست دیگر را روی سینه قرار دهید.

دست روی شکم را هدف بگیرید تا هنگام نفس کشیدن به وضوح بالا بیاید، در حالی که دست روی سینه نسبتاً ثابت می ماند. هنگامی که نفس خود را بیرون می‌دهید، دست روی شکم را هدف بگیرید تا به طور مشهودی عقب بیفتد. زبان بدن راهی به جلو است و بدان معنا نیست که قدرت زبان بدن می‌تواند سال‌ها الگوبرداری و تجربیات آموخته شده‌ای را که اضطراب و افسردگی مبتنی بر آن است، حل کند. اما مطمئناً جالب است به یاد داشته باشید که ما فقط ذهن، بدن یا احساسات خود نیستیم، بلکه یک کل یکپارچه هستیم. چگونه می توانید با همه چیزهایی که هستید بیشتر تلاش کنید تا بیشتر به آنچه می‌خواهید تبدیل شوید؟

روزنامه صبح ساحل