ما بر حسب انسان بودن خویش از زمان تولد تا هنگامه‌ی بزرگسالی، حداقل یک بار این سوال را از خود پرسیده‌ایم: «من چرا به این جهان آمده‌ام آیا رسالت خاصی در این زندگی دارم؟ ورای شیوه‌ی زندگی معمولی که همگان به من توصیه می‌کنند، آیا نوع دیگری از وجود داشتن هست؟ بودنی متفاوت از آنچه برای اکثریت صدق می‌کند؟»

تفکرات تمامیت خواهی و یک‌دست انگاری در جامعه باعث می‌شود، افراد به دلیل هر تفاوتی منزوی شوند. معمولا قانون‌های نانوشته مبتنی بر این که همه‌ی افراد باید از یک روند رشدی و یک شیوه‌ی زندگی برخوردار باشند، منجر به طردد تفاوت‌ها خواهد شد.

بسیاری از افراد، نسبت به تکلیفی که به آن‌ها محول شده‌است دارای پشتکار و تداوم بسیار زیادی هستند، درمقابل این افراد کسانی هم هستند که در هیچ کاری از خود مداومت نشان نمی‌دهند و بعد از چند بار انجام دادن کاری ، بدون انکه نتیجه‌ای بگیرند، آن عمل را کنار گذاشته و به سراغ چیز دیگری می‌روند.

با پررنگ شدن نقش فضای مجازی در زندگی روزمره‌ی ما، واضح است که بخش زیادی از چهارچوب‌ها، سلایق و حتی شیوه‌ی زندگی‌مان تحت تاثیر جریاناتی‌ست که در این فضا شکل می‌گیرد.