کودکان و بزرگسالان در یک فضای خانوادگی، به شکل متقابلی از روابط نزدیک، موثر و حمایتی خواهر و برادران سود می‌برند. تحقیات نشان می‌دهد که رابطه مثبت خواهر و برادر با سلامت روانی، جسمی و کیفیت رابطه با همسالان و حتی روابط عاشقانه در طول عمر مرتبط است.

اغلب والدین آرزو می‌کنند که فرزندانشان بدون درگیری، بحث و مشاجره روزانه بتوانند با یکدیگر تعامل کنند و از دعوای مکرر اجتناب کنند؛ اما در واقع این خود والدین هستند که با رفتار خود زمینه‌ی تعامل مفید در فرزندان را ایجاد می‌کنند. خواهر و برادر، به شکل پیش‌فرض رقیبی طبیعی برای منابع خانواده به حساب می‌آیند. آن‌ها همواره باید در به دست آوردن عشق، توجه و محبت والدین رقابت کرده و برای به دست آوردن منابع مادی زندگی رو به سمت جلو حرکت کنند. این رقابت پایه‌ای، به خودی‌ خود انقدر قوی نیست که بتواند در مقابل روابط موثر خواهران و برادران مانعی ایجاد کند، اما گاهی مسائلی دست به دست هم می‌دهد، رقابت را تشدید می‌کند و کیفیت روابط اعضای خانواده را کاهش می‌دهد. والدین و مراقبان برای ایجاد یک رابطه‌ی موثر بین فرزندان خود  باید از تعاملات مثبت آن‌ها با یکدیگر حمایت کنند.

مهارت‌های صبر، بردباری، فداکاری، به اشتراک گذاشتن و همکاری را در بازی‌هایی به کودکان خود یاد دهند و از تقلید این رفتارهای مثبت در روابط خواهر و برادری با پاداش و تشویق حمایت کنند. همانطور که کودکان بزرگتر می‌شوند، والدین می‌توانند آن‌ها را تشویق کنند تا با هم کار کنند یا اخبار خوب شخصی و چالش‌ها را در محیط خانواده و با یکدیگر بررسی کنند. از طرف دیگر رفتار عادلانه‌ی والدین و مراقبان با فرزندان می‌تواند به روابط مثبت خواهرها و برادرها کمک کند. عموما فرزندانی که در خانواده به دنیا می‌آیند از نظر رفتاری و شخصیتی با یکدیگر تفاوت‌هایی دارند، که این تفاوت‌ها می‌تواند میزان تبعیض رفتار والدین را افزایش دهد. برای مثال کودکان تجربه‌پذیر و گشوده بسیار بیشتر از کودکان دشوار در خانواده پذیرفته شده و ارتباط برقرار می‌کنند، والدین مایلند بیشتر با آنان وقت بگذرانند و بیشتر از انان حمایت کنند. والدین با آگاهی از این مساله  می‌توانند عواقب منفی آن را کاهش دهند. پدر و مادر  نه با رفتار یکسان، که با رفتار عادلانه می‌توانند به صورت خودآگاه محبت و توجه خود را به شکل مساوی بین فرزندان تقسیم کرده و سلامت روانی و ارتباطی فرزندان خود را بیمه کنند.

خواهر و برادر‌ها ناگزیر دچار درگیری خواهند شد، بنابراین ضروری است که والدین به فرزندان خود بیاموزند که چطور با یکدیگر صحبت کنند، نظرات خود را بیان کنند و اختلافات موجود را به شکل سازنده‌ای حل کنند. درگیری‌های سازنده که با گوش دادن، همکاری و یافتن راه‌حل رضایت‌بخش همراه است روابط خواهر  برادری گرم‌تری را پیش‌بینی می‌کند و برعکس، درگیری‌های خواهر و برادری که شامل گوش ندادن، تشدید رفتارهای ستیزه‌جویانه و احساس بدرفتاری و درک نادرست یک یا هر دو خواهر و برادر است، با روابط سردتر و درگیری‌های شدیدتر و بیشتری همراه خواهد بود.

والدین می‌توانند با حفظ بی‌طرفی و موقعیت متمرکز بر راهنمایی کودکان در یادگیری مهارت‌های ارتباطی مهم و مدیریت سازنده‌ی تعاملات، در رشد ارتباط موثر فرزندان خود سهیم باشند. با کمک والدین کودکان می‌توانند مشکلات ایجاد کننده‌ی تعارضات را شناسایی کنند، دیدگاه‌های متفاوت را ببینند، بشنوند و تجربه کنند و راه‌حل‌های مختلف را اجرا کنند. والدین نقش اساسی در ایجاد روابط پایدار و گرم خواهر و برادر دارند. اگرچه اغلب این مساله نادیده گرفته می‌شود، اما ماهیت پویایی روابط خواهر و برادر و رفتار نسبی فرزندان با یکدیگر و والدین، برای سلامت روانی، جسمی و روابط بین فردی در بزرگسالی حیاتی است. با تقویت آگاهانه‌ی روابط مثبت فرزندان، والدین به جای رشد رقابت و روابط مخرب، می‌توانند فرزندان خود را به متحدانی مادام‌العمر تبدیل کنند.