روز جهانی کودک، اساسا به دلیل یادگیری شیوه‌ی رفتار با کودکان و آگاهی از حقوق آن‌ها پایه‌گذاری شده است.

در این روز تمام مردم در تمام جایگاه‌ها باید برای یادگیری در مورد کودکان گامی بردارند و برای حمایت از آنان تلاش کنند. یکی از مسائلی که همواره برای والدین، مراقبان و نزدیکان کودکان چالش‌زا بوده‌، پرخاشگری و شیوه‌ی پاسخ به آن است. هنگامی که کودک پرخاشگر می‌شود می‌تواند خطری بالقوه برای خود و دیگران، از جمله والدین و خواهر و برادرها ایجاد کند، از همین روی برای والدین در اغلب اوقات چالش برانگیز و دشوار است که رفتار انفجاری و خشمگینانه‌ی کودک را کنترل کنند.

برای خانواده‌هایی که کودکانشان در کنترل احساسات مشکل دارند، کنترل خود را از دست می‌دهند و ناراحتی خود را به صورت فریاد زدن، فحش  دادن، پرتاب کردن اشیاء و آسیب زدن به دیگران نشان می‌دهند، فرزندپروری تجربه‌یی استرس‌زا محسوب می‌شود. نکته‌ی تکرار شونده در توصیه‌های روانشناسان این است که در گام اول درک کنیم که هر رفتار، تلاشی برای برقراری ارتباط و انتقال نیازها و خواسته‌هاست. بنابراین کودک پرخاشگر سعی دارد به وسیله‌ی خشم پیامی را به شما منتقل کند، پیامی مانند اینکه از این وضعیت خسته‌ام، احساس اضطراب دارم، می‌ترسم و غیره.

در مورد خشمگین شدن‌هایی که آسیبی وارد نمی‌کنند و حامل خشونت نیستند، بهترین رفتار نادیده گرفتن آن است، چرا که حتی توجه منفی والدین و تذکر دادن به کودکان موجب تقویت خشم آن‌ها می‌شود. والدین در هنگام عصبانیت کودک باید بتوانند آرام بمانند، گرچه در مواجهه با یک کودک خشمگین به راحتی می‌توانیم احساس کنیم که ما نیز از کنترل خارج شده‌ایم و به شدت مستاصل هستیم، اما باید آگاه باشیم که خشم متقابل ما، کودکان را تهاجمی‌تر و سرکش‌تر خواهد کرد.

در مواجهه با کودکانی در سن سه تا هشت سالگی، که در هنگام خشم به خود یا دیگران آسیب وارد می‌کنند، قرار دادن آنان در محیط استراحت است، یعنی محیطی که هیچ تقویت کننده، ارتباط و پاداشی به رفتار کودک نمی‌دهد، یاری بخش است. در این مواقع آرام بمانید و کودک را به مکان استراحت منتقل کنید. از او بخواهید که برای کنترل خشم خود تلاش کند، ده دقیقه ( بر حسب شخصیت کودک کمتر یا بیشتر) در محیط بماند و هنگامی که آرام شد نزد شما بازگردد.

اگر در تمام مواقعی که کودک رفتار انفجاری و خشونت بار دارد با این پیامد مواجه شود، به مرور می‌اموزد که برای رفتار خشن خود پاداشی دریافت نمی‌کند و آن توجهی که دارد را هم از دست می‌دهد. در مواقعی که کودک عصبانی نیست و روتین هیجانی روزانه‌ی خود را می‌گذراند، می‌توانید با او در مورد هیجانات و نحوه‌ی برخورد با هر هیجان صحبت کنید، مثلا برای او شرح دهید که عصبانیت چیست، چطور اتفاق می‌افتد، در حین عصبانیت چه حالاتی را تجربه می‌کنیم و چطور باید واکنش نشان دهیم، اگر این کار را در غالب قصه یا بازی انجام دهید، نتیجه‌ی بهتری خواهید گرفت. در واقع این نحوه‌ی واکنش والدین است که تعیین می‌کند بعد از یک بار پرخاشگی، کودک بارهای بعدی هم با همین پریشانی پاسخ دهد یا راه‌های بهتری برای مدیریت احساسات خود بیاموزد.