سند چشم‌انداز بیست ساله‌، سندی جهت تبیین افقی برای توسعه‌ی ایران در ابعاد گوناگون فرهنگی، علمی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی است که توسط مجمع تشخیص مصلحت نظام تنظیم و در تاریخ 13 آبان 1382 توسط این مجمع تصویب شد؛ از سال 1384 نیز، این سند با ابلاغ رهبر معظم انقلاب به سران قوای سه‌گانه به‌طور رسمی لازم‌الاجرا شد. این سند با این هدف نگارش شده بود که در قالب 4 برنامه‌ی توسعه‌ی 5 ساله، بتواند کشور را به اهداف کلان خود در زمینه‌های مختلف، مخصوصا در اقتصاد تا سال 1404 برساند. اکنون و در حالی که کمتر از 2 سال به پایان آن باقی مانده، به اقرار بسیاری از کارشناسان و مسئولان لااقل بخش بزرگی از این سند تحقق نیافته است و حتی بخش‌هایی از آن نیز با واقعیات امروز کشور، کیلومترها فاصله دارد؛ به‌طوری که محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی، با تلخی درباره‌ی آن می‌گوید :«نگاه به مجموع ۶ برنامه‌ی توسعه‌ی پشت سرگذاشته، نشان می‌دهد در رشد اقتصاد کلان، وضع بدی داریم؛ چرا که به‌طور متوسط ۳۰ درصد برنامه‌ی ششم اجرایی شده است. در حالی که اگر کاری هم انجام نمی‌دادیم، این ۳۰ درصد خود به خود اتفاق می‌افتاد، چه بسا اگر در برخی مواقع دخالت هم نمی‌کردیم، اتفاقات بهتری رخ می‌داد». با این حال، شاید بررسی برخی اشتباهاتی که در تنظیم و اجرای سند چشم‌انداز بیست ساله‌ی توسعه انجام شده است، بتواند در سیاست‌گذاری‌های آینده جلوی تکرار آنها را بگیرد.