صبح ساحل-صدف محمودی//تمارض فیلمی ست که این روزها در سینماهای هنر و تجربه در حال اکران است، این فیلم به‌عنوان اولین فیلم سینمای هنر و تجربه شهر بندرعباس در سینمای ستاره شهر نیز نمایش داده شد، ازاین‌رو نگاهی به این فیلم می‌اندازیم.تمارض اولین ساخته کارگردان جوان عبد آبست است، فیلمی ست متفاوت و مینیمال که خلاقانه ساخته‌شده، از تیتراژ و سکانس اول بیننده‌اش را غافلگیر می‌کند شاید بتوان بارزترین ویژگی آن را جلب‌توجه صددرصدی تماشاگر به خود دانست. تمارض در طول فیلم تمام حواس بیننده را مال خود می‌کند همین شاید یکی از دلایل موفقیتش باشد، ازآن‌جهت که چنان مخاطب را میخکوب می‌کند که لحظه‌ای حواس‌پرتی به وجود نیاید.بیننده با فیلمی مواجه می‌شود که منطق معمول دیداری فیلم‌های داستانی را ندارد، قواعد متعارف مکانی و علّی در آن رعایت نشده و برعکس سعی شده منطق درون فیلمی دیگری برای صحنه‌پردازی، تثبیت محل وقوع رویدادها و شیوه لباس پوشیدن شخصیت‌ها و حتی سیر قصه بر فیلم حاکم باشد. قصه در آبادان روایت می‌شود، در ابتدای امر به نظر می‌رسد با یک تله‌تئاتر مواجه هستیم اما هرچه جلوتر می‌رویم می‌بینیم با قصه‌ای روبه‌رو هستیم که از این حرف‌ها هوشمندانه‌تر ساخته‌شده. داستان ساده است: چند جوان برای خوش‌گذرانی به خانه دوستی که به‌تازگی با او آشنا شده‌اند می‌روند اما شب‌نشینی آن‌ها منجر به حوادثی عجیب‌وغریب می‌شود و یک نزاع کوچک پای آن‌ها را به کلانتری و داستان‌های جنایی باز می‌کند.آن‌هایی که فیلم را ندیده‌اند هیچ تصوری از فضایی که عبد آبست خلق کرده ندارند چراکه فاصله بسیاری ازآنچه در ذهن این کارگردان می‌گذرد آنچه او روایت می‌کند تا پیش‌فرض ما از واقعیت است. کارگردان در تمام طول فیلم از ما می‌خواهد که از قوه‌ی تخیلمان بیشتر استفاده کنیم؛ مثلاً یک فرد معمولی را چاق تصور کنیم، یک جوان را پیر و تمام محیط را از کلانتری تا خانه را مدام باید تخیل کنیم.آبست، لینچ وار از رنگ آبی و سبز استفاده کرده، همان‌طور که دیوید لینچ در آثارش به‌ویژه مخمل آبی به‌صورت نمادین از رنگ قرمز و آبی استفاده کرده کارگردان تمارض نیز کفش آبی پای تمام شخصیت‌هایش کرده و تا آنجا که می‌توانست در چیدمان از رنگ سبز استفاده کرده است همچنین حرکات تند و کند دوربین و نماهای از بالا یادآور نگاهی نوآورانه است.فیلم پرتنش شروع می‌شود، آرام‌آرام جلو می‌رود و دوباره با شوکی متشنج می‌شود اما با همه این‌ها تمارض چه می‌خواهد بگوید؟ آبست نگاهی چندوجهی به شخصیت‌ها دارد و وجوه چندگانه شخصیت آدم‌ها را نشانمان می‌دهد و نگرش‌های متفاوتی را که می‌توان به یک اتفاق داشت هم‌زمان در فیلم نمایش داده‌شده، ما هیچ‌وقت نمی‌فهمیم آدم بده ی قصه کیست و آدم خوبه کدام. نباید درباره شخصیت آدم‌های فیلم قضاوت زودهنگام کرد. تمارض روایتی ست ازآنچه مکرراً در حال تکرار است که با شیوه‌ای نوین بیان‌شده. مگر نه این‌که تاریخ تکرار مکررات است؟ شاید آبست با استفاده از تمام این‌ها می‌خواهد همین را بگوید، می‌خواهد یادآور تکرر اتفاقات در زندگی و شباهت پیشامدها شود. اگر از آن دسته آدم‌هایی هستید که از کشف کردن لذت می‌برید، دیدن این فیلم را به شما پیشنهاد می‌کنم.تمارض در سه قاره به نمایش گذاشته می‌شود این فیلم امسال نیز تنها نماینده ایران در جشنواره برلین بود. در ادامه نمایش‌های بین‌المللی‌اش در سه جشنواره فیلم تفلیس، پراگ و بوستون به نمایش گذاشته می‌شود.ابتدا در هجدهمین جشنواره فیلم تفلیس كه از ١٣ تا ١٩ آذر در كشور گرجستان برگزار شد به نمایش در‌آمد. «تمارض» در بخش افق‌های فستیوال تفلیس كه مختص موفق‌ترین آثار سال 2017 در عرصه بین‌الملل است در كنار فیلم‌های «The Shape Of Water» ساخته گیلرمو دل تورو محصول آمریكا و برنده شیر طلای ونیز «The Day After» به کارگردانی هونگ سانگ سو از كره جنوبی و «Radiance» ساخته نائومی كاواسه محصول ژاپن و فرانسه كه هر دو در بخش مسابقه كن امسال حضورداشته‌اند، روی پرده رفت پس‌ازآن در دی‌ماه ابتدا در هفتمین جشنواره فیلم‌های ایرانی پراگ جمهوری چك نمایش داده می‌شود و بعد به آمریكا رفته و در بیست و سومین جشنواره فیلم‌های ایرانی موزه هنرهای زیبای بوستون و بیست و دومین جشنواره فیلم‌های ایرانی واشنگتن دی سی به اکران درمی‌آید«تمارض پیش‌تر نماینده سینمای ایران در جشنواره‌های برلین، تورنتو، شانگهای، ترانسیلوانیا و...بوده است. این فیلم هم‌اکنون در سینماهای «هنر و تجربه» در حال نمایش است و همچنان با استقبال خوب مخاطبان روبرو است. مریم شفیعی تهیه‌کنندگی و محمد اطبایی عرضه و پخش بین‌المللی این فیلم را بر عهده دارد. «تمارض» محصول هیچ فیلم است.