شاید بد نباشد به این نکته‌ی اساسی بپردازیم، که خود شناسی و واکاوی خویشتن صرفا یک مساله درون‌فردی نیست که با اشراف پیدا کردن به یک سری پیش‌زمینه‌های روانشناختی حاصل شود، بلکه تا حد زیادی وابسته به زندگی اجتماعی و زمینه‌های جمعی می‌باشد که فرد در آن زیست می‌کند.
سواحل از اصلی‌ترین مکان‌‌های تمدنی هستند و همچنان بیش از 60 درصد جمعیت دنیا در نوار 60 کیلومتری ساحلی زندگی می‌کنند. لکن اهمیت زندگی در پیوند با دریا، از ابتدای قرن بیستم که کشورهای بحری (متفقین) بر کشورهای بری(متحدین) پیروز شدند؛ معنای جدیدی یافت. از افزایش سهم جابه‌جایی کالا و انرژی از کریدورهای دریایی، و استقرار ناوگروه‌های نظامی در تنگه‌های بین‌المللی گرفته؛ تا گسترش تجهیزات آب‌شیرین‌کن، و ماهیت آب‌بر صنایع راهبردی؛ و اخیرا تنش‌های آبی مناطق غیرساحلی و پیش‌بینی بالاآمدن سطح آب اقیانوس‌ها؛ همگی بیش‌از پیش تعامل تاریخی انسان‌ها با دریاها را عمق بخشیده و الگوی سنتی استقرار در کنار جاده‌های بین‌المللی (نظیر جاده ابریشم) را از سکه انداخته‌است. در این میان کشور ایران با حدود 5800 کیلومتر ساحل، از 11 کشور پیرامون خود و البته حدود 140 کشور دیگر دنیا، دسترسی طبیعی بیشتری به دریاها دارد.
در روزهای گذشته انتقاد به نصب مانع جدید در پیاده‌رو ساحلی بندرعباس افزایش یافت. مردم مانع جدید را مشکل جدید برای افراد ویلچری و کالسکه دانستند. این مانع روز گذشته، اصلاح و مانع بلندتر و استانداردی، جایگزین آن شد.
بازخوانی صفحات روزنامه 29 اردیبهشت سال 75، می‌تواند دریچه‌ای به حال و هوای بهار آن سال باشد که حاوی اتفاقات خوب یا بد مردم هرمزگان در هفته پایانی اردیبهشت‌ماه آن سال است.