رفاه اقتصادی مسئله‌ای است بس مهم که مردم یک کشور به طور روزمره با آن سر و کار داشته و مرتبا با آن درگیر هستند.

به همین منظور اقتصاددانان برای ارزیابی وضعیت اقتصادی یک کشور شاخصی به نام شاخص فلاکت تعریف می‌کنند. شاخص فلاکت مجموع نرخ بیکاری و تورم در یک کشور است.

به عبارت دیگر هر چه عدد مربوط به شاخص فلاکت بیشتر باشد نشانه‌ای از سطح پایین رفاه و رنج ساکنین آن شهر یا کشور است و هر چه این عامل پایین‌تر باشد آن کشور یا شهر مردمی شاد و سرزنده‌تری دارد و به همین نسبت میزان جرم و جنایت و ناهنجاری‌های اجتماعی نیز پایین‌تر است.

طی سالیان اخیر متاسفانه شاخص فلاکت در کشور و به طبع آن استان هرمزگان بالا بوده است و حتی مقام اول شاخص فلاکت در کشور نصیب این استان شده و مردم سال‌های سختی را سپری کرده‌اند.

بر طبق آماری که اخیراً منتشر شده با وجود کاهش کلی این شاخص در سال اخیر برای کل کشور، میزان فلاکت در ۱۴ استان رشد داشته ولی خوشبختانه در هرمزگان این نرخ سیر نزولی داشته یعنی وضعیت اقتصادی هرمزگان بر روی کاغذ و بر طبق آمار و ارقام بهتر شده یا به عبارت دیگر بر طبق تعریف علمی شاخص فلاکت،نرخ تورم و یا بیکاری و یا هر دو در استان پایین آمده است و این برای مردمی که سال ها زیر فشارهای اقتصادی قامت و کمرشان خم شده است خبر مسرت بخشی است و جای تشکر و قدردانی دارد که در این وانفسای وضعیت بد اقتصادی، مسئولین استان توانسته‌اند با درایت و تدبیر و برنامه‌ریزی این فشار را هر چند کم از روی دوش طبقات مختلف جامعه خصوصا دهک‌های پایین آن بردارند ولی بهترین محک برای راستی آزمایی این آمار و اعداد و ارقام که ارائه می‌شود سفره‌های مردم است.

وضعیت سفره‌های مردم تعیین‌کننده وضعیت اقتصادی آن منطقه است. اگر درآمد سرانه خانوارهای هرمزگانی بالاتر رفته و به تبع آن مصرف سرانه مواد خوراکی از قبیل گوشت، لبنیات، میوه،سبزی و اقلام‌های دیگر به استانداردهای جهانی نزدیک شده است به درستی که شاخص فلاکت پایین و رفاه اقتصادی مردم بالاتر رفته است ولی به راستی استانی که در کنار دو دریای بزرگ و بین المللی یعنی خلیج فارس و دریای عمان(دو موهبت بزرگ الهی با آن همه نعمت)و نیز تنگه استراتژیک هرمز قرار دارد و می‌تواند بالاترین بهره‌روی را از این دو دریا داشته باشد (استحصال آب شیرین،آبزیان و تجارت) و نیز استانی که صنایع مختلف و بزرگی مانند پالایشگاه، فولاد، آلومینیوم، سیمان، روی و نیز دو بندر و اسکله بزرگ و فعال در خود جای داده است و نیز استانی که دو منطقه بزرگ و وسیع آزاد دارد آیا شایسته است که کلمه محروم با خود یدک بکشد و بیکاری معنا و مفهومی در آن داشته باشد؟ما متاسفانه از نعمت‌های بزرگی که خداوند در اختیار استان قرار داده آن چنان شاید و باید استفاده بهینه نمی‌کنیم و همانند تشنه لبی با کوزه پر در دست پریشان حال، روزگار می‌گذرانیم.

پس با این همه نعمت و مواهب خدادادی می‌توان با برنامه ریزی صحیح باز هم شاخص فلاکت و به تبع آن نرخ بیکاری و تورم را در استان کاهش داد پس تلاش‌های مسئولین ذی‌ربط را قدر می‌نهیم و در انتظار کاهش بیشتر نرخ فلاکت می‌مانیم به این امید که سفره‌های مردم هم پررونق تر از گذشته گردد.