وزیر نفت ۱۵ فروررین خبر داد که تا چند روز آینده همه کارت های موجود در جایگاه های سوخت جمع آوری شده و توزیع بنزبن فقط با کارت های سوخت شخصی میسر می گردد.به عبارت دیگر وزارت نفت به مردم گوشزد کردند که آنها همه ی بنزینی که هر ماه می توانند مصرف کنند فقط ۱۶۰ لیتر بنزبن شامل ۶۰ لیتر بنزین ۱۵۰۰ توماتی و ۱۰۰ لیتر بنزین ۳۰۰۰ تومانی است و لا غیر و هموطنان باید ترددهای درون شهری و برون شهری خود را با این مقدار سهمیه ماهانه بنزبن مدیریت کنند.

اگر چه در پی این مصاحبه موجی از ابهام و سوال و نگرانی درباره آینده توزیع و فروش بنزین در افکار عمومی ایجاد شد تا جایی که مدیرعامل شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی ایران مجبور شد ظهر همان روز با عجله با خبر 14 صداوسیما مصاحبه کند و اطمینان دهد فعلا هیچ تغییری ایجاد نشده و به مانند گذشته کارت سوخت پمپ بنزین ها همچنان وجود دارند.

طرح وزارت نفت مبنی بر حذف کارت جایگاه های سوخت به منطور کاهش مصرف شاید در برخی کشورهایی اروپایی و کشورهای حوزه جنوبی خلیج فارس که مساحت کمی دارند و شهروندانشان از ماشین‌های استاندارد و کم مصرف استفاده می کنند و از سیستم حمل و نقل عمومی مطلوبی برخوردارند،کارساز باشد و جواب بدهد و مشکلی برای شهروندان آن کشورها ایجاد نکند ولی برای کشور وسیع و بزرگی مانند ایران که بیش از یک میلیون و ششصد هزار کیلومتر مربع مساحت دارد و فاصله برخی از شهرهای آن به بیش از دو هزار کیلومتر می رسد و با ماشین های پر مصرف و بی کیفیتی که صنایع خوردو سازی داخلی تولید می کنند که هر صد کیلومتر بیش از ده تا دوازده لیتر مصرف سوخت دارد به هیچ وجه کارساز و کارشناسی نبوده و قطعا مشکلات فراوانی را برای مردم ایجاد می کند.آیا وزیر نفت حساب نکرده است که اگر یک هموطنی از یکی از شهرهای جنوب کشور مثل بندرعباس بخواهد به یکی از شهرهای شمال کشور مثلا رامسر و اردبیل سفر کند و یا یک شهروند اهوازی قصد سفر زیارتی و سیاحتی به مشهد داشته باشد با ۱۶۰ لیتر بنزینی که وزارت متبوع ایشان هر ماه به کارتش واریز می کند به هیچ وجه نمی تواند به مقصد برسد و باید یک ماه در بین راه اطراق نماید تا سهمیه بنزبن ماه بعدش واریز شود تا بتواند به سفرش ادامه دهد و در برگشت به مبدا نیز باید همان مصائب را تحمل نماید؟و یا کارگران و کارکنانی که باید هر روز برای رسیدن به مراکز کارگاهی و صنعتی خارج از محل سکونت خود طی طریق کنن، این سهمیه چگونه کفاف آن ها را می دهد؟

گذشته از این بسیاری از شهرهای کوچک کشور از بسیاری از خدمات درمانی و تخصصی مانند برخی از عمل های جراحی محرومند و شهروندان آنها مجبورند با وسایل شخصی برای مداوا و درمان به مراکز استان‌ها و یا شهرهای خارج از استان‌های خودشان سفر کنند با این مقدار بنزبن چگونه می توانند بر این مشکل فایق آیند؟کشور ما به صورت بالقوه بهشت گردشگری است و مسئولین کشور سالهاست که بر روی این مسئله مانور می دهند و صدا و سیما مرتب بر طبل گردشگری و تشویق گردشگران داخلی و خارجی می کوبند حال با این سهمیه بندی قطره چکانی بنزین چگونه این امر محقق می شود؟

مگر وزیر نفت و وزیر گردشگردی هر دو در هیئت دولت حضور ندارند؟چرا جناب ضرغامی وزیر میراث فرهنگی و گردشگری به طرح حذف کارت های سوخت جایگاه های توزیع اعتراض نکرده است؟با یک حساب ساده و سرانگشتی می توان به این واقعیت مسلم رسید که تصمیم وزارت نفت باعث مرگ صنعت گردشگری در کشور می شود.تا کی باید با تصمیم های ناگهانی و نابخردانه و عجولانه و غیر کارشناسانه به مردم و افکار عمومی فشار و استرس وارد کرد؟

با سهمیه فعلی به طور میانگین تنها می توان هزار کیلومتر یا کمی بیشتر در ماه رانندگی کرد و با تصمیم حذف کارت سوخت جایگاه ها و صرفا استفاده از سهمیه تعیین شده بدون شک مردم با مشکلات عدیده ای مواجه می شوند و این در حالیست که وضعیت حمل و نقل عمومی بخصوص در حوزه ی برون شهری هم مطلوب نیست و همین الان هم هموطنانمان با مشکل کمبود بلیط هواپیما،قطار و اتوبوس مواجه هستند.بهتر است که وزرای دولت قبل از ارائه یک طرح که قرار است در کشور اجرایی شود همه ی جوانب اجرای آن طرح را بسنجند تا مردم که اکنون زیر فشارهای اقتصادی قرار دارند کمترین صدمه و آسیب را ببینند و با روح و روان آنها بازی نشود.