در این کتاب به موضوعاتی شامل، شهزاده اکبر مادر مرو به میدان، شیر خدا یا علی مرتضی، چه لیلا با چشم تر جدا شد از علی اکبر، من زینبم که رنج فراوان کشیده ام، در محراب بدیدند که عزا برپاست و ای مسلمانان ماه ماتم شد پرداخته و به برگزاری مراسم های عزاداری در هرمزگان اشاره شده است.
بخشی از کتاب
عزاداری و سینه زنی در استان هرمزگان سبک و سیاق ویژه خود را دارد، برای سینه زنی نوحه خوان ابتدا اشعار حزین و اندوهگین که بیشتر از نوحه گویان نامی هرمزگان در دویست یا سیصد سال پیش است را می خواند.
کم کم دایره سینه زنی تشکیل می شود و در اثر جمعیت زیاد چندین دایره منظم شکل می گیرد، عزا خوان معمولا در اولین دایره که نسبت به دایره های دیگر کوچک تر است، قرار می گیرد در حالی که چند عزا خوان دیگر نیز همراه او حضور دارند تا او را در خواندن عزا یاری رسانند.
در دایره ای که برای عزاداری شکل می گیرد ذاکر برای اتصال دایره با دست چپ خود کمربند نفر سمت چپ خود را می گیرد و با دست راست طبق آهنگ و موسیقی نوحه به سینه می زند.
به طوری که صدای یکنواخت و سوزناکی از درون جمع عزادار برمی خیزد برای سینه زدن در ابتدا عزادار پای خود را به حرکت در می آورد و آنگاه دست راست را بلند نموده و محکم به سینه می کوبند.
در استان هرمزگان شاعران با فهم این نکته که نوحه گفتن و عزا خواندن در رثای امامان پاداش اخروی و دنیایی دارد به شعر عزا و مرثیه روی آوردند چنانچه از قرن ۱۲ تاکنون شاعران مرثیه سرایان زیادی در این استان (میناب و رودان) داریم و در واقع یکی از آموزه های مقد مذهبی که از دیرباز ذهن خلاق و نکته سنج بسیاری از شعرای ما را به خود مشغول داشته واقعه عاشوراست.
از آنجا که ادبیات فارسی ایران، با دین و آموزه های دینی هم قرین است و همین امر یکی از مهمترین وجوه تمایز شعر فارسی با شعر دیگر کشورهاست.
از این رو ذهن خلاق و نکته سنج مرثیه سرایان میناب از دیرباز به بیان اندیشه های عاشورایی در اشعارشان مشغول داشته است و شاعران میناب بیش از دویست سال پیش با سرودن دلنامه های گوناگون، ارادت خود را به خاندان عصمت و طهارت ابراز داشته اند و بدین صورت گامی در جهت زنده نگه داشتن حماسه نینوا برداشته اند.
در مورد نویسنده
سهراب سعیدی از سال ۸۶ تا ۹۳ تعداد ۱۹ کتاب را به نگارش در آورده و ۶۰ نسخه از کتاب ها و ۵ فصل نامه آموزشی پژوهشی خود را به کتابخانه های عمومی میناب اهدا کرده است.
کتاب های منتشر شده از این نویسنده هرمزگانی شامل، فرهنگ مردم میناب، لالایی، بازی و سرگرمی های میناب، قصه ها و افسانه های مردم هرمزگان، تاریخ ادبیات میناب، چیستان های هرمزگان، رخش بی سوار، ترانه های چوپان، سوگواره ها، باورها و عقاید مردم هرمزگان، دستم چلکا، دنیای ادبیات کودک و نوجوان، شیرین تر از قند و چی چی کای مم گپو می باشد.
همچنین از سال ۸۸ تا ۹۳ نیز ۲۲ مقاله از این پژوهشگر مینابی در روزنامه ها و نشریات استانی و کشوری به چاپ رسیده است.