میلیون‌ها نفر در سراسر دنیا در حال‌حاضر علیه بیماری کرونا واکسینه شده‌اند ولی روند واکسیناسیون در کشورها متفاوت است . بسیاری از افراد هنوز منتظر واکسن هستند و  عدهای نیز در صف تزریق دوز دوم قرار دارند. تمام واکسن‌هایی که فعلاً برای مقابله با ویروس کرونا در دنیا استفاده می‌شود، به‌غیراز واکسن جانسون اند جانسون، دو دوز با فاصله زمانی سه تا چهار هفتهای دارند. دوز اول واکسن، دوز اصلی و شروع‌کننده پاسخ ایمنی است. دوز دوم واکسن به‌عنوان تقویت‌کننده مطرح می‌شود که باعث تقویت پاسخ ایمنی در بدن میشود و پاسخ ایمنی قوی (از لحاظ کمی و کیفی) و ماندگارتری ایجاد می‌کند.

 

بدون در نظر گرفتن جهش‌های ویروس، با تزریق دوز اول واکسن ایمنی نسبی در حدود ۴۰ تا ۵۰ درصد ایجاد می‌شود. برای ایجاد ایمنی کامل اما حداقل باید دو هفته از تزریق دوز دوم واکسن‌ها گذشته باشد تا ایمنی بدن بتواند کامل شود. بنابراین تزریق هر دو دوز واکسن توصیه می‌شود. طبق تحقیقات انجام شده تزریق واکسن آسترازنکا پیش از این با فاصله ۲۸ تا ۳۰ روز انجام می‌شد، اما مطالعات نشان داد که تزریق دوز دوم با فاصله ۳ ماه هم مشکلی ایجاد نمی‌کند؛ چراکه دوز اول، سیستم ایمنی را تحریک و آماده دفاع کرده و دوز دوم مکمل است. تعیین فاصله چند هفته‌ای بین دو تزریق به این علت است که ایمنی فرد زودتر حاصل شود.

  

این در حالی است که اگر با تاخیر ۹ هفته‌ای هم تزریق دوم انجام شود، ایمنی کمتر نخواهد بود. بنابراین فاصله زمانی تزریق بین دو دوز واکسن کرونا در صورت تاخیر مشکل جدی ایجاد نمی‌کند و می‌تواند با چندماه تاخیر هم تزریق شود. اگر افراد زیادی دوز دوم واکسن را تزریق نکنند و فاصله بین دوزها افزایش پیدا کند، یعنی یک جمعیت میلیونی در مدت‌زمان زیادی منتظر دوز دوم واکسن باشند، و یا افرادی  که بعد از تزریق دوز اول دوباره آلوده شدند، این احتمال وجود دارد که ایمنی نسبی به‌طور مؤثر ویروس را از بین نبرد و باعث می‌شود ویروس زنده بماند، جهش پیدا کند و پیک‌های بعدی را شدیدتر داشته باشیم. بنابراین  شاهد یک نوع مقاومت ویروس و جهش خواهیم بود. بنابراین توصیه می‌شود در صورت وجود دوز دوم واکسن حتماً تزریق شود و این کار عمداً به تأخیر نیفتد.

منابع:مهر /ایرنا/ ایسنا