صبح ساحل ، سیاسی - خبرنگاران و سردبیران و مدیران رسانه ها بخشی از جامعه است که همواره در حال گزارش از رویدادها و اتفاقات و تحولات همه بخش های اجتماعی و افراد مشهور و مسوولان و مدیران کشوراند. آنها معمولاً هر روز روایتی دارند که به موضوعاتی غیر از خودشان مربوط است و قاعده بر این است که خودشان هیچ گاه سوژه روز نمی شوند مگر موارد استثنا. متاسفانه فعالان عرصه اطلاع رسانی معمولاً هنگامی به سوژه خبر و گزارش تبدیل می شوند که حادثه ای ناگوار روی داده باشد. چند روزی است که مدیر یکی از خبرگزاری های فعال هرمزگان در وضعیت کما به سر می برد.رییس خانه مطبوعات استان و مدیر خبرگزاری ایلنا که سالها به عنوان یکی از نیروهای موثر خبری مشغول فعالیت بوده، به عنوان یکی از خوش خلق ترین افراد مجموعه رسانه ای شناخته می شود و سمت او در خانه مطبوعات نشان   می دهد مورد وثوق اهالی رسانه است.با اطلاع از وقوع حادثه تصادف و به کما رفتن وی همه خبرنگاران و فعالان رسانه ای که همه خود را همکاران این جوان می دانند با هرعقیده و مرامی برای بازگشت او به زندگی همدل شده و دست به دعا برداشته اند. جوانی که اکنون 3 روز از به کما رفتن او می گذرد جزو همان قشری است که بارها خبر وقوع حوادث جاده ای، بیماری کودکان و نیاز به دعا و شفای عاجل خواستن بسیاری از مردم این استان را گزارش کرده و انتشار داده است. همان قشری که بارها از مشکلات مردم گزارش می دهد، اما خود در مطالبه حقوقش هنوز از یک قانون جامع برخوردار نیست. آقای عزتی مانند هر فعال رسانه ای دیگر هیچ گاه از  خود نگفته و ننوشته است اما امروز همکاران وی برای او یعنی کسی که در راه آگاهی جامعه قدم برمی دارد می نویسند. رسانه ها احوال او را روایت می کنند تا لحظه ای که بار دیگر برای ایفای رسالت اجتماعی اش و تداوم بخشیدن به انعکاس صدای مردم این استان به پاخیزد و برای بازگشت سلامتی او ایز همه مردم استمداد می طلبند. او که نه می دانست و نه می داند چه زمان سوژه خبری می شود و نه سودای آن را در سر داشته اکنون نیازمند دعای همه مردم است. در کنار همه هیاهو های رسانه ای بروز رویدادهای اینچنینی که انسان را در پرتگاه مرگ و زندگی قرار می دهد تلنگری به همه ماست که فراموش می کنیم فاصله بین این دو به چشم برهم زدنی است. همه زندگی ای که در آن بر سر اختلافات جناحی و سیاسی عده ای روبروی  هم قرار می گیرند در نهایت به یک لحظه پیش بینی شده منتهی می شود و همه آن اختلاف حاصل آنکه هرکس خویشتن را معیار تشخیص قرار داده است. در حالیکه انسانی که در تعیین لحظه ای بعد از زندگی اش ناتوان است، چگونه یارای ایستادگی و مقاومت های آهنین در برابر دیگری که تنها اندکی در عقیده باهم متفاوتند دارد، هیچ کس جز حق به عاقبت کار، آگاه نیست. یک دل و یک زبان برای بازگشت مدیر پرتوان، جوان و فعال خانه مطبوعات به حیات و به دنیای خبر که چشم انتظار اوست دعا کنیم.